งานศพของพ่อ เมื่อ2ปีที่แล้ว จำได้ว่าตอนนั้นย่ายังแข็งแรงอยู่เลย ผ่านไป1ปี ย่าเป็นมะเร็งปอด โดยที่
แม่และญาติๆ ไม่ได้บอกให้ย่ารู้
พ่อเสียตอนปลายเดือนมกราฯตอนนั้นคิดว่า แล้วตรุษจีนหล่ะ เชงเม้งหล่ะ จะจัดการยังไง แต่ก็ยังดี
ที่มีย่าอยู่ ทำให้ทำสืบต่อกันมาได้ พอมาปีนี้ในวันตรุษจีน ลูกๆหลานๆมากันเยอะมาก ทำให้ย่าดีใจ
ปีนี้ย่าจะอายุ91แล้ว แต่ความทรงจำของย่ายังดีเลิศ จำลูกหลานได้ทุกคน ทั้งที่มีมากมาย
 |
| ย่ากลับลูกๆพ่อทั้งหมด6คน เมื่อ2ปีที่แล้ว |
 |
| วันตรุษจีน 2556 จริงๆมีเยอะกว่านี้อีก เรา,สุ,พี่แหม่มเป็นหลาน นอกนั้นเป็นเหลนทวดหมด |
ย่าชอบเล่าความหลังให้ฟัง ที่ชอบที่สุดและย่าชอบเล่าคือเรื่องที่ย่าเป็นแม่ค้าที่ตลาดนัดควนหิน
สมัยสงครามโลกครั้งที่2 มีทหารญี่ปุ่นเข้ามาตลาด ย่ากลัวเลยหอบพ่อที่ตอนนั้นยังไม่ถึงขวบหนีกลับบ้าน
เรื่องก๋งที่นั่งเรือสำเภามาจากประเทศจีนมาเป็นวิศกรรถไฟเลยเจอกับย่า รางรถไฟไม่ใกล้ไม่ไกลหรอก
อยู่หลังบ้านย่านี่เอง
การได้ฟังเรื่องในอดีตนั้นทำให้รู้ว่า เราเป็นมายังไง เหมือนในวิชาประวัติศาสตร์ หลังจากนี้
ไม่มีย่ามาเล่าให้ฟังอีกแล้ว แต่เรื่องราวต่างๆนั้นยังคงอยู่ในใจ เหมือนที่ย่ายังอยู่ในใจนั่นเอง
ป.ล 1 พรุ่งนี้ต้องเป็นตากล้องในงานฌาปณกิจของย่า ก่อนไปเรียนรู้การถ่ายรูปที่ลาว
ป.ล 2 เขียน Part 1ไว้เพราะคาดว่าจะมีตอนต่อไป *มีแน่ๆ*
